19 lut 2014

Skała - nowa nadzieja



2014 r.

O pałacu w Skale pisałam już wieki temu tutaj. Czas płynął, jedna ściana pałacu  zawaliła się, drzewa w parku rosły. Próbując fotografować pomniki przyrody mogliśmy stracić oko tudzież zęby i niewiele brakowało aby jesienią zbierać tam kosze pełne grzybów. Od pewnego czasu blogspotowe statystyki wyrzucają mi pewną  stronę a tam ku swojemu zdziwieniu przeczytałam o odnowie części parkowej.
Była wspaniała i "niezimowa" niedziela, idealna na mały objazd okolicznych zabytków i zrobienie fotek w celu uzupełnienia wpisów na blogu.

Mapa

Ze swojego archiwum wyciągnęłam kilka fotek do porównania. Prace nad parkiem zmieniły to miejsce z chaszczowiska w prawdziwy park!

2. Kwiecień 2012, w tle ruiny pałacu zbudowanego na przełomie XVIII i XIX wieku


3.

4.Styczeń 2013


Przyjechaliśmy na miejsce i lekko się zdziwiliśmy, pałac wygląda tak:

5.Luty 2014 r.


6

7.

8.

9.

 
10. A tak prezentował się park w 2012 roku.

2012 r.

11. W gąszczu ukryty rósł pomnik przyrody.

2012 r.

12. Widok obecny i planowana ścieżka(?) dla spacerowiczów.

2014

13. Nie ma problemu aby w parku odnaleźć i sfotografować pomniki przyrody. Drzewa "samosiejki"  zostały usunięte. 


14.

15.

16.

17.

18.

19. Mój mąż się przyczepił,że nie podpisałam z jakiego drzewa pochodzi owa szyszka. Otóż, szyszka pochodzi z okazałego drzewa zwanego sosną wejmutką.
Poprawia mnie,że to szyszka jest okazała natomiast drzewo nie. 
Odczepił  się więc chyba jest dobrze.


20. Oznaki wiosny...


21.


22. Zakres prac obejmuje między innymi uporządkowanie terenu, usunięcie samosiewów, odtworzenie łąki i osi widokowych. Prace rewaloryzacyjne są zaplanowane do roku 2018.


23. Również drzewa rosnące bezpośrednio przy pałacu zostały wycięte.


24.

25.  I na sam koniec takie porównanie:

2012 r.

26.
luty 2014 r.

P.S
Będę tam zaglądać.

6 lut 2014

Stolec, der Stolz – duma

Stolec (niem. Stolz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ząbkowice Śląskie.

Nazwa pochodzi ona prawdopodobnie od słów: „stół, siedzenie” lub też „osada, stolica”, co oznacza główne osiedle w okolicy. Nazwa ta przetrwała bez większych zmian wszystkie burze dziejowe, m.in. powtórną lokację wsi i usuwanie słowiańskich nazw w okresie hitlerowskim – różne jej warianty zapisywane w dokumentach zawierają zawsze ten sam temat, po czym utrwaliła się w powierzchownie zniemczonym brzmieniu Stolz. Zawdzięcza to zapewne temu, że choć niemieccy językoznawcy zdawali sobie sprawę ze słowiańskiej etymologii tej nazwy, to powszechnie kojarzono ją ze słowem „der Stolz” – duma. Po ostatniej wojnie przyjęto na krótko nazwę Skorolec (od nazwy zamku, którą podaje m.in. XV-wieczna kronika Jana Długosza) i ostatecznie wrócono do pierwotnej wersji. [1]

 Relacja z tej wycieczki powstaje od 6 miesięcy. Pomimo najszczerszych chęci letnie zdjęcia nie oddają tego co chciałabym pokazać. Latem i przy pięknej pogodzie miałam zupełnie inne odczucia niż będąc tu w zimie. Zależało mi na  ogólnych ujęciach pałacu (w całości) i trochę żałuję, że je mam. W lecie drzewa i krzaki niczym parawan zasłoniły to co brzydkie. W lecie było romantycznie - w zimie ogólny upadek i bałagan.

Prawdopodobnie w momencie założenia wsi Stolec ówczesny rycerz – zasadźca wybudował niewielki zamek rycerski o nazwie Skorolec. Zamek ten znajdował się na wzgórzu nad wsią, w miejscu ruin obecnego pałacu. Wzmiankowany jest po raz pierwszy w 1316 r. Był otoczony fosą, wałami ziemnymi i murami, zbudowany z kamienia, posiadał dwie wysokie wieże. Zapewne został zniszczony podczas wojen husyckich. Później Burghausowie wybudowali sobie piękny renesansowy dwór obok zamku Po 1729 r. hr. Henryk Kurschwand najpierw wyremontował  dwór, a następnie nakazał rozebrać resztki starego zamku.  Za panowania L. W. Schlabrendorfa (po 1771 r.) pałac  zaczął się walić z powodu obsuwania się gruntu. Dlatego nowy właściciel musiał rozebrać i tę budowlę i w latach 1773-79 zbudował nowy, większy pałac w stylu klasycystycznym. Głównym akcentem jego fasady był ryzalit, zwieńczony tympanonem, wspartym na rzędzie pilastrów. Na budynku pałacowym zamontowano, prawdopodobnie po raz pierwszy na Śląsku, odgromniki. Nowy pałac został w latach 70. XIX w. gruntownie przebudowany w duchu architektury eklektycznej. Dodano mu wówczas dwie boczne wieże i zmieniono kształt dachów. [2]
Mapa
W promieniu kilkuset metrów mamy do zobaczenia:
-ruiny pałacu
-ruiny wieży
-kościół   p.w. św. Jana Nepomucena
-kościół p.w. Najświętszej Panny Marii i św. Zuzanny
-dawne założenie parkowe 

1.

2.

3.

4. Jeszcze do niedawna znajdowali się odważni, którzy wchodzili na wieże!


5. Widok od strony oficyny


6.Skadrowałam zdjęcie tak, aby nie było widać trzepaka z kurnikiem... a po drugiej stronie blaszanego garażu...


7.
8.


9.

10. Latem przedarłam się przez pole, mur, zasieki i 3 ogródki z fasolką i udało mi się zrobić ot takie zdjęcie.


11. Na północ od pałacu znajdują się dwie  oficyny mieszkalne z XVIII w., a od wsch. okalają dziedziniec obszerne zabudowania gospodarcze z budynkiem wozowni, do której prowadzi ładny podcieniowy wjazd.



12.


13.


14. Przy pałacu istnieje park, a właściwie dżungla. W tej dżungli usiłowaliśmy odnaleźć pomniki przyrody.


15. W najwyższym punkcie parku stoją ruiny belwederu – wieży widokowej połączonej z oranżerią, który służył niegdyś do wypoczynku i oglądania panoram.


16.

17.

18. W lecie można tylko się domyślać, że za drzewami coś jest.


19. Obok "belwederu" znajduje się neogotycki  kościół p.w. św. Jana Nepomucena z pocz. XX w. Zbudował go hrabia Feliks Chamare-Harbuval (katolik) gdyż stary kościół (św.Zuzanny) był świątynią ewangelicką. Był to kościół prywatny i jeden z nielicznych przypadków gdy z dwóch kościołów(we wsi) to katolicki jest budowlą nowszą.


20. W tym właśnie kościele znajduje się mały nagrobek dziecka, na którego piersi znajduje się pszczoła. Prawdopodobnie dziecko zmarło po ugryzieniu, niestety na nagrobku nie ma napisów i nie wiadomo kim było dzieciatko. 


21. Po lewej stronie widać gotycki  kościół p.w. Najświętszej Panny Marii i św. Zuzanny z końca XIII w.



22. Został zbudowany w poł. XIII w. W latach 1536-1653 i od 1707 r. był świątynią protestancką. Po II wojnie światowej, aż do 1960 r.kościół nie był używany. Nagrobki na cmentarzu są w ładny sposób ustawione i zadbane, niedawno miała miejsce wycinka drzew na terenie przykościelnym.


23.

24.

25.

26.
27.


28. I taka moja wariacja fotograficzna...